Column: Verprutste standen

Alweer aflevering nummer 3 van mijn serie “verprutste standen”. Met één puntje in de derde ronde verwacht je een wat zwakkere tegenstander, doch aan de andere kant van het bord bleek Henk Kleinrensink te zitten, zo’n 150 rating-punten sterker dan ikzelf. Toch maar weer de hersens uit mijn hoofd gedamd, en ziedaar voor de derde keer op rij een (zo goed als) gewonnen stand. Ik (met wit) overwoog nog even 24-19 (13x24) 29x20, doch zag dat ik dan na (4-10) geen 20-15? mocht spelen wegens (25-30!!). Truus geeft echter aan dat ik in plaats van met 20-15 met 43-38 had moeten vervolgen met maar liefst 0.75 voordeel. Tijdens de analyse achteraf leek ons in de diagramstand ook 43-39 een uitstekende zet voor wit. Maar het mocht wederom niet zo zijn. Ik speelde namelijk 43-38?? waarna zwart geniepig uithaalt met: (26-31!) 37x26 (14-19) 23x3 (25-30!!) 3x32 (30x46). “Tja, een standaardzetje” luidde het harde oordeel van Theo Dijkstra, die ik op dat moment even heel ver weg in Portugal verwenste. Want hoewel standaard, verrassend is deze combinatie toch zeker ook.