Brunssum als plaats van verbroedering

Een sportevenement heeft meestal een tweeledig doel: het is een ontmoetingsplek voor mensen die op sportief gebied elkaars krachten, kunnen en kunsten willen meten.

Maar naast de sporters is er een groep mensen die de evenementen bezoekt, van de sportieve verrichtingen wil kennis nemen en ervan wil genieten maar daarnaast heeft een evenement voor deze laatste groep vaak nog een heel andere betekenis. Bekend is de uitdrukking dat sport verbroedert, verbroedering tussen sportlieden onderling, maar net zo tussen de bezoekers van het evenement.

Het is vaak een plek waar onder het genot van een drankje banden van vriendschap worden aangehaald, waar mensen die elkaar langere tijd niet zijn plotseling weer eens oog in oog met elkaar staan. Zomaar, zonder aankondiging.
Het damtoernooi van Brunssum vormt daarop geen uitzondering. Ook hier treffen we ieder jaar weer mensen die zomar eens een dagje op pad gaan om te genieten van het damspel, maar die vaak nog meer plezier beleven aan het weer eens handen kunnen drukken van oude bekenden.

Zomaar een greep uit de mensen die we de eerste twee dagen van het toernooi in Brunssum tegen het lijf zijn gelopen. Martijn Rentmeester, beoogd Brunssumdeelnemer, maar te elfder ure alsnog door de KNDB uitgenodigd voor deelname aan het WK junioren en bijgevolg een afgemelde deelnemer voor Brunssum, volgde de beide eerste dagen de ontwikkelingen op de borden uiterst nauwgezet.
Zaterdag mochten we Izaak op het Hof in Brunssum begroeten. Izaak, bijna de Zeeuwse dambond in persoon, komt ieder jaar een dagje naar Brunssum toe. Hij verbindt daar evenwel één voorwaarde aan: er moeten Zeeuwse deelnemers zijn. Dit jaar kon hij dus gevoeglijk de lange reis naar Limburg maken en hij deed dat met veel plezier en nam de problemen op de Belgische autowegen voor lief.

Uit eigen regio zagen we zaterdagmiddag Piet Moerenhout, een vaste deelnemer aan het plaatselijke damtoernooi en Berth Nieling, de superman die om gezondheidsredenen nu het toernooi als toeschouwer volgt.

Frank Verdel, Paul Nitsch en Nico Verjans zagen we op de openingsdag, de oma van Michelle Roumans die, bijna even fanatiek als haar kleindochter, het evenement dagelijks volgt. Eva Schalley, helaas niet meer aktief spelend, maar wel met haar man Ronald naar Brunssum afgereisd is om haar man de eerste ronde te zien dammen.

Zo zagen we op de tweede dag Aat Verhaar die vol bewondering naar de partijen keek, maar die ook de gelegenheid te baat nam om weer eens bij te praten. Gesprekspartner voor het oprapen dus.

Tijdens een gesprekje dat ik voerde met onze enige Franse deelnemer Daniel Rouget merkte hij ineens op dat Brion Koullen in de analyseruimte was. Die kende hij nog van Salou.

Och er zullen er heus nog wel meer zijn, mensen die we niet eens opgemerkt hebben. En ieder van hen heeft zo zijn of haar eigen redenen om naar het damoord Brunssum af te reizen.

Dammen in Brunssum betekent voor veel mensen meer dan negen dagen op het scherpst van de snede het damspel beoefenen. De niet-spelers beleven aan een dagje Brunssum minstens zoveel plezier als degenen die een greep uit de prijzenpot gaan doen.

Voor beide groepen is er in Brunssum voldoende plaats en gelegenheid. En dat moet zo blijven.

Ook volgend jaar!