Column: Eerste ronde altijd lastig

Vrijdag 3 augustus 2007 het is even na 10 uur als de eerste spelers aankomen in het Carboon college waar vandaag het 30e Brunssum toernooi van start gaat. De organisatie is dan al geruime tijd aanwezig en Piet Kole heeft met zijn familie er dan al een hele week van werken opzitten om te komen tot dit startpunt.
Over 30 jaar Brunssum is al veel geschreven dus dat doe ik niet hier in deze column die U moet zien als rondeverslag maar na de jaren van Henk Stoop en Simon Elzinga is het Piet Kole met zijn hele familie die Brunssum naar deze 30 jaar gebracht heeft en dat moest ik toch even hier schrijven als een bedankt naar deze damgekke familie.
Als een paar uur later officieel de opening is gedaan met het verplaatsen van een eerste schijf bij titelverdediger Ndjofang door de wethouder van de Gemeente Brunssum zijn er 79 spelers, oneven en voral minder dan andere jaren.
Jan Heijnen geeft aan eigenlijk wel toeschouwer te willen worden om zo te voorkomen dat er met een dummy gespeeld moet worden en dat heeft ook de voorkeur van de organisatie, Jan Heijnen derhalve de niet speler van de dag waar toch ook al elke ronde een speler van de dag gekozen wordt.
Het lagere aantal inschrijving heeft een aantal redenen, samenlopende wedstrijden, enkele vervelende prive omstandigheden en domweg keuzes die nu eens niet goed uitvallen voor Brunssum maar ook met 78 zal het een mooi toernooi worden.

Binnen twee uur zijn de eerste partijen uit en blijkt dat een aantal jeugdspelers toch nog moeten groeien willen ze mee kunnen in een veld als dit. Maar daarna groeit de spanning toch en is ook hier en daar al dramatiek.
Niet alle jeugdspelers zijn gewillige slachtoffers, Zie Michelle Roumans (een van de 12 spelers van Cema/De Vaste Zet) tegen Gerard Gerritsen en de kleine Casey van Beek tegen Piet Moerenhout die fraai tot puntendelingen weten te komen met elk ook nog eens de beste kansen in de partij.

In de top zien we al direct volop spanning en is duidelijk dat de grootmeesters het niet voor niets krijgen. Toch volgen nog 5 beslissingen op de eerste 12 borden.
Limburgs Kampioen Erwin Heunen moest het hoofd buigen voor Marcel Monteba en ook Willy Maertzdorf de andere Limburgse troef begon met een nul, Ron Heusdens was verantwoordelijk.
Theo Dijkstra moest de kracht ervaren van Laurent Nicault die best wel eens een gooi zou kunnen doen naar de titel dit jaar. De Franse meester ziet Brunssum als de voorbereiding van het Franse Kampioenschap (zoals nog een groepje Fransen) en hij versloeg Theo Dijkstra met een prachtige combinatie.
Pierre Lacroix wist met sterk spel Valere Hermans in de problemen te brengen maar de winst leek uiteindelijk toch dubieus omdat Hermans naar verluid verkeerd dam gehaald zou hebben, in de wandelgangen ging het verhaal dat het dan heel anders afgelopen zou zijn maar nu gingen de punten naar Sittard.
Voor de vijde overwinning in de top moesten we wachten tot dat het zesde speeluur haast voorbij was. Wim Winter had eerder heel goed of zelfs gewonnen gestaan tegen titelverdediger Ndjofang maar in het eindspel kwam "El Animal" niet alleen goed weg maar zelfs op voordeel, lang doorgaan deed Winter uiteindelijk ten ondergaan, na heel hard werken moet de pijn groot geweest zijn en de favoriet ging met een boeven gevoel naar huis. Toch een beetje gestolen dat extra puntje maar wel met hard werken.
Tenslotte nog even door de remises kijken, Andrey Kalmakov op rating de sterkste speler dit jaar komt niet verder dan een puntendeling tegen Be Eggens (maar die stunt wel vaker tegen toppers) en John Lewkowicz, Gijs Schoenmakers zorgen voor mooie remises voor de Limburgse supporters.