Column: All animals are equal

Dit alom bekende citaat uit het legendarische boekwerk dat elke middelbare scholier zelf gelezen heeft, of waarvan diezelfde middelbare scholier van de inhoud heeft kennis genomen via een door een professioneel auteur geschreven uittreksel, vormt de inleiding en tevens de aanleiding voor deze gedachtenkronkel aan de vooravond van de vijfde ronde van Brunssum Open 2004.

Niet dat ik de deelnemers aan het toernooi met animals wil vergelijken, ik zou het niet durven, maar de schrijver van het bedoelde boek schildert ook een leven van dieren, die, als ik me goed herinner, in het boek de rol van mensen vervullen. Daar moest je goed over nadenken, zei mijn toenmalige leraar Engels. Ja ja, geeft mij dan toch maar die Nederlandstalige samenvatting en vooral: maak me via die samenvatting maar eens duidelijk wat de schrijver nu precies bedoelde. Waarom zegt hij niet gewoon waar het op staat, duidelijkheid troef toch?

Een ding is me echt bijgebleven: dat animals daar mocht je ook males en females voor lezen en dan zou het wel duidelijk worden. Die meneer kon me nog meer vertellen, en dat deed hij ook, vaak tot vervelens toe.

Terug naar de werkelijkheid.

Morgen de vijfde ronde: de toppers Ganjargal tegen Derkx en Ndjofang tegen Kroesbergen. Als u wil gaan kijken, genoemd kwartet zit helemaal achterin de speelzaal, ver van de ingang verwijderd.

Als u dan toch de moeite neemt om langs die 88 andere deelnemers te lopen kijk dan ook eens naar de partijen tusssen Verhoef en Terpstra en die tussen Spreen Brouwer en De Raad.

U kunt hen eenvoudig weg niet missen. Zodra u de speelzaal betreedt zitten zij meteen aan uw linkerhand.

Wat is daar zo bijzonder aan, en waarom weet ik dat zo stellig?
Juist, omdat, ik verwijs weer naar dat bekende boek, some animals nu eenmaal more equal zijn than others.

Het laatstgenoemde kwartet dammers heeft de illusie om in 2004 het toernooi als winnaar af te sluiten, al ruimschoots opgegeven. Daarom zitten zij op een plaats die voor de toeschouwers goed te bereiken is, daar is nog volop plaats rond de borden, iedereen kan de ontwikkelingen op het bord heel goed volgen.

Hoe anders dan bij het eerstgenoemd kwartet. Daar waar zij gezeten zijn is de speelruimte groter dan te toeschouwersruimte. Mocht er zich op het bord iets spectaculairs voordoen (en daar hopen we toch allemaal op), dan wordt het dringen geblazen daar ginds in die hoek.

Laat de mensen hun gang gaan, laat ze dat hele eind maar lopen, en blijf zelf rustig genieten van Willem en van Jan en van Thijs en van Roderick. Samen zijn zijn na vier ronden goed voor één schamel wedstrijdpunt, met veel kunst en vliegwerk bijelkaar gesprokkeld door Jan, tot nu toe de meest succesvolle van het kwartet.

Is hun plezier aan Brunssum 2004 minder dan dat van de toppers die samen kunnen bogen op een puntental van bijna 30? Dacht het niet, ze zullen minder stressen wanneer ze ook nu weer eens een puntje laten vallen, hetzij zo, morgen nieuwe tegenstander, nieuwe kansen.

Iedereen gelijk, tot op zekere hoogte. Die met die 0 speelt tegen die andere met een 0, en die derde met 0 speelt tegen eentje met 1.
Och, als je het zo bekijkt, zijn we toch nog gelijker dan het lijkt.

Succes mannen.