Sport is emotie!

Voor de 25e keer heb ik deelgenomen aan het Brunssum open damtoernooi. Een toernooi dat bijzonder gezellig en in prestatief opzicht voor mij ook geslaagd was. Maar wat me het meeste is bijgebleven is de 6e ronde waarin Willemijn Verhoef won van Tom Huizinga…… niet alleen omdat Willemijn cool bleef doorspelen met twee schijven achterstand maar vooral ook omdat ze daarna een gewonnen positie bereikte en die positie ook daadwerkelijk won!

In de analyseruimte had ik intussen even met haar papa, mijn grote knuffelvriend Broem, de stelling enigszins bekeken en we waren tot de conclusie gekomen dat Willemijn zeer grote winstkansen had. Papa was daarover dermate van zijn pad af dat hij mij verzocht om nog even in de speelzaal te gaan kijken naar de vorderingen van zijn dochter want zelf kon hij het niet aanzien ……

Broem Verhaf heeft zijn door mij gemaakte bijnaam te danken aan de tijd dat wij allen deel uitmaakten van damvereniging Schaesberg. Alle Verhoefjes behalve moeder Delia damden er en maakten deel uit van de grootse gezelligheid die de vereniging in die tijd kenmerkte. Delia, Bram, Willem, Mieneke en papa Willem waren er steeds trouw aanwezig en deden volop mee aan de grappen en grollen die wij in die tijd bezigden. Mijn achterlijke gewoonte om namen te verbasteren met als resultaat : Ster Gam, Schakob Juller, Pouis Leters en Scheter Pellekens kon niet bij alle clubleden in goede aarde vallen want er deed ook een zekere Louis Pöllen aan onze onderlinge mee. Desalniettemin heb ik papa Broem mee mogen maken als puber, adolescent en later als volwassene die nu ook zelf papa is……. Zucht, de tijd vliegt.

Ik ging kijken en was er getuige van dat Willemijn de felicitaties van Tom Huizinga in ontvangst mocht nemen; zodoende was ik na de arbiter de eerste die onze principessa als eerste kon feliciteren. Ondertussen had papa zich opgehouden in de coulissen……..de kleine openingetjes onder de toeschouwerstribune en stak hij zijn hoofd om de hoek op dat moment. Toen hij in de gaten had dat Willemijn inderdaad gewonnen had, ontlaadde de spanning zich bij deze liefhebbende papa en biggelden er tranen over zijn wangen. Die grote aardige lieve knuffel huilde omdat hij zo blij voor zijn dochter was…..en ik huilde inwendig ook, want wat is er mooier dan de liefde van een vader te mogen waarnemen?

Waarachtig grote mensen zijn de mensen die hun emoties durven te tonen. Wat dat betreft is Willemijn maar vooral papa Broem de morele winnaar van dit toernooi geworden!