Toen vanmiddag de deelnemers aan het toernooi bij elkaar werden geroepen om het nieuws van het plotselinge overlijden van Frans Kalsbeek te vernemen, heerste er een voelbare stilte in de zaal. Vol onbegrip namen de dammers kennis van dit vreselijke bericht.
Frans Kalsbeek was jarenlang een vertrouwde figuur in Brunssum. Hij maakte daar kennis met de sfeer van een meerdaags tournooi waar gewone dammers aan konden deelnemen, hij raakte helemaal in de ban van wat er in Brunssum gepresteerd werd en hij zocht en vond in de regio Nijmegen voldoende damliefhebbers om een soortgelijk evenement ook daar te organiseren. In een gezonde wedijver probeerden beide toernooi-organisaties elkaar vervolgens de loef af te steken, maar de banden van vriendschap en bereidheid tot samenwerking waren belangrijker dan de gezonde naijver. Pas enkele jaren geleden droeg Frans, de man van het eerste uur bij de Nijmegentoernooien, de fakkel over aan anderen, maar afstand nemen van ‘zijn’ toernooi, dat was er niet bij, hij bleef hand-en-spandiensten verrichten.
Frans was binnen de damwereld een graag gezien persoon. Altijd even belangstellend, zich nooit op de voorgrond dringend, altijd de vriendelijkheid zelve. Frans had om die redenen binnen die wereld veel vrienden, had met die instelling en die mentaliteit alleen maar vrienden.
In Brunssum was hij altijd welkom in de organisatieruimte, een ruimte die voor de meeste dammers verboden terrein is. Gevraagd en ongevraagd gaf hij wenken en aanbevelingen onder het motto: kijk maar eens of je er iets mee aan kunt.
Voor de damwereld is het heengaan van Frans een groot verlies.
Meer nog dan de dammers zullen zijn vrouw en dochter hun man en vader missen. Wij wensen hen beiden de komende periode veel sterkte en kracht om dit zware verlies te dragen en te overwinnen.
Frans, bedankt en vaarwel.
Dat hij moge rusten in vrede.
Organisatiecomité Brunssum Open 2003
