Uiteraard werd dit toernooi volledig overschaduwd door het plotselinge en dramatische overlijden van Frans Kalsbeek. Wat kun je nog zeggen na zo’n vreselijke en dramatische gebeurtenis? Ik weet me nog te herinneren dat Bram Verhoef (wat heeft hij het voortreffelijk gedaan in zijn eerste optreden als toernooidirecteur !) me vertelde dat Frans zich had gemeld in de organisatieruimte omdat hij zich niet goed voelde. Later op de middag heb ik nog eens gevraagd hoe het toch met Frans ging, maar kreeg daar geen verdere informatie over. Toen ik ’s avonds thuis was, werd ik gebeld door Bram, die mij het droeve nieuws meedeelde. “Omdat jij de enige was, die nog eens expliciet gevraagd had hoe het met Frans ging ………” , zei Bram. Het bleek dat Frans ’s middags al overleden was, maar dat men het nieuws nog even had stilgehouden, om – uiteraard – eerst zijn vrouw en dochter en naaste familie in te lichten. Frans is er niet meer en met hem is weer een geweldige (dam) persoonlijkheid van het toneel verdwenen. Ik mocht Frans graag; hij was altijd vriendelijk en bescheiden, altijd vol respect tegenover die rare kwasten die wij dammers toch eigenlijk allemaal zijn…… Er is inmiddels al genoeg geschreven over de kwaliteiten die Frans als organisator en propagandist voor onze sport ten toon heeft gespreid; dat is ook – voor mij – het minst belangrijk ……… Ik zal hem missen als mens, zijn vriendelijke lach, zijn welgemeende interesse, zijn aanwezigheid op het toernooi waar ik al zo lang meespeel.
En dan was er natuurlijk de tropische hitte !! Reeds vele jaren hebben we meegemaakt dat we onder extreme temperaturen damden in Brunssum, maar meestal duurde dat nooit langer dan een paar dagen voordat een paar fikse donderklappen en een aantal stevige hoospartijen een einde maakten aan de drukkende benauwdheid die zo kenmerkend is voor onze Limburgse zomers. Maar dit keer was het anders : alleen de eerste dag was nog redelijk acceptabel qua klimatologische omstandigheden maar het verdere toernooi ging alles en iedereen zwaar gebukt onder de tropische temperaturen. Het is inmiddels alweer 6 dagen geleden dat het toernooi afgesloten werd en gisteren pas werd de hittegolf uit ons land verdreven. Misschien dat de toernooi-organisatie alvast in het draaiboek van volgend jaar kan opnemen dat we bij dergelijke weersomstandigheden een soort “tropen-rooster” gaan hanteren ? Misschien kunnen we om 9.00 uur beginnen ? Dan kunnen de meeste spelers rond 14.00 uur wel in het zwembad op de Hitjesvijver liggen ! Normaal gesproken betekent het Brunssum-toernooi voor mij ook gezellig een paar biertjes drinken met een aantal “vaste” gezelligerds waarvan Willy Okrogelnik de meest standvastige te noemen valt. Maar zelfs de biertjes smaakten niet bij deze hitte en ik geloof dat ik ook maar één keer echt ben blijven “plakken”.
Het toernooi heeft een representatieve winnaar gekregen : Alexander Schwarzman is natuurlijk een supertopper en hij is de terechte winnaar van het toernooi geworden. Maar wat dacht u van “onze” Erwin Heunen ? Mag ik daar trots op zijn? Onze Erwin hield zich tussen het geweld van een “zootje” Russen en een aantal vaderlandse (sub)toppers gemakkelijk staande en haalde een prachtige zilveren plek. Uiteraard was de overwinning op clubgenoot Andrej Kalmakov natuurlijk wel heel goed voor deze hoge klassering, maar uiterst verdiend. Dammers zijn zeurpieten en ze denken heel vaak van zichzelf dat ze ontzettend goed (lees slim en intelligent) zijn; de prestaties van anderen worden dan gerelativeerd. Wanneer ze het zelf dan “eens” wat minder gedaan hebben, zijn er allerlei smoesjes en uitvluchten om hun wanprestatie te rechtvaardigen. Ik zal dat niet doen, want samen met een heel “blik” Limburgers (startend bij de 43e plaats van Limburgs kampioen Peter Schellekens die ook een draak van een toernooi speelde t/m de 79e positie van Bert Verton treft u al die kletskousen aan die het altijd zo goed weten: 49. Everduim , 51. Lewkowicz, 53. Damen, 55. Velraeds, 56. Henriquez, 57. Okrogelnik, 59. Cardozo, 61. Hermans, 62. Eikelenberg,en 66. Schoenmakers) hebben wij laten zien dat we daar staan waar we thuishoren!!
Nee, dan moeten we toch met enige eerbied nog respect hebben voor vader Heunen met zijn 35e plaats en coming man Martijn van Gortel met zijn 36e stek. Een diepe kniebuiging moeten we maken voor Jul Meesters, bijna 80 jaar en goed voor de 31e plaats. En last but not least moet toch niet onvermeld blijven dat enige “vertrokken” Limburgers en nog een import-Limburger het ook niet slecht gedaan hebben : Henk Stoop 29e , Rudi Claes 23e, John van den Borst 16e en Leen de Rooij 15e !
Ik wil nog wat kwijt over mijn jonge held : Randy Cardozo. Wat een moed heeft mijn idool deze zomer opgebracht om alle toernooien af te klepperen en iedere dag weer volop er tegen aan te gaan ! En zijn mentaliteit blijft onverbeterlijk moorddadig goed : bij ieder puntverlies vervloekt hij zichzelf, is hij voornemens te stoppen met dit stomme spelletje en zou hij het liefste een granaatwerper de speelzaal indragen ….. alleen winst telt! Ik las een bijzonder leuk stukje, geschreven door Martijn van Gortel, waarin hij de verlieservaringen van mensen beschreef, waaronder die van Randy. Zeer sterk acteerde Randy op de slotdag toen hij nog net voor het eerste uur voorbijwas, binnen kwam zeilen ; hij haalde voorwaar een punt tegen de nog niet kleinzielige Tsjartoriiski . Eigenlijk mocht ik niets meer schrijven van mijn jonge held omdat ik zijn naam al genoeg “besmeurd” heb, maar ik kan mijn bewondering nu eenmaal niet onder stoelen of banken steken!
Als laatste wil ik toch niet onvermeld laten dat ik aangesproken ben door een tweetal Friese damvrienden die mijn verhaaltje in de column tijdens het Brunssumtoernooi gelezen hadden. Zo was er op de eerste plaats Tjalling Goedemoed (hij schrijft toch ook stukjes in ons bondsblad nietwaar ?) die mij er op aansprak dat hij geen zetje had gezien in het diagram dat ik had afgedrukt in mijn verhaaltje. Het schaamrood steeg naar mijn hoofd; “shit, heb ik ergens een schijf verkeerd neergezet of vergeten? “ dacht ik nog. Ik zette de stand onmiddellijk op op een bord in de barruimte en liet dit aan Tjalling zien. “Is dit de stand die je gezien hebt ?” vroeg ik hem. “Nee, dit zie ik ook wel, maar volgens mij stond er geen schijf op 25 of stond die schijf op 35 of zo ……..” Thuis heb ik onmiddellijk op internet gekeken – als rechtgeaard schoolmeester heb ik een hekel aan slordigheidsfoutjes - en inderdaad, ik had het niet verkeerd gedaan. Dus Tjalling : “doe mos baeter kieke jong, angesj kinse miene uul waal ins liëjne ……..”
De leukste reactie kwam van mijn tegenstander uit de eerste ronde : Katrinus Posthumus. Prachtige voornaam trouwens! Dat is nog eens wat anders dan Mike of Silvano ……… Katrinus vond het leuk dat hij vergeleken was met Rintje Ritsma !
Hebt u Paul Stevelmans wel eens hartelijk horen lachen ? Dat lachje is nu gepast!
Katrinus bedankt! Organisatie Brunssum-toernooi bedankt en tot volgend jaar. Tjalling : handdddddddd! En als eerbetoon aan jou de volgende opgave : wit speelt foutief 33-29x29, hoe wint zwart ?
Deze tekst is eerder geplaatst op de website van Jo Gorissen, Dammerlei geheten.
