Tu m’embrasse?

De eerste column en natuurlijk komt deze van niemand minder dan Bert Woolschot die er al enkele jaren een goede gewoonte van maakt om ons dammers te plezieren met zijn overdenkingen.

Nu de laatste loodjes voorafgaand aan de zomervakantie zichzelf vermenigvuldigen tot een schier onneembare bult werk, probeer ik iedere dag af te sluiten met een Franstalige politieserie.

De ‘whodunit’ met een hoog ‘Fargo-gehalte’ staat garant voor kortstondige (ont)spanning. Daarnaast schep ik er lol in om mijn ‘schoolfrans’ een boost te geven en prevel ik af en toe frases onwennig na.

Zo stuitte ik tijdens een van de jongste afleveringen op ‘tu m’embrasse’ wat ooit ongeveer ‘je omarmt me’ betekende. Als je de tekst verdunt tot ‘tu m’embrase’, word je in brand gestoken.

Met een beetje fantasie ‘in vuur en vlam’. Terwijl mijn werk zich dagelijks verder vernauwt tot het bijeenharken van restjes banaliteiten, dwalen mijn gedachten steeds vaker af naar Brunssum.

Het is aan buitenstaanders moeilijk uit te leggen welke combinatie van rust en spanning er over mij neerdaalt en in me kruipt bij het aanzetten van de damklok. O ja, die rust zal ik omarmen. Of beter: zal mij omarmen. En dat dambord zetten we in vuur en vlam! Brunssum, je t’embrase! Tu m’embrasse?

Voor de niet-franstaligen onder de lezers: embrasser betekent o.a. omarmen, embraser (met één s) betekent vlam vatten.