GEMIS

GEMIS

Vlak voor elk toernooi heeft een organisatie zijn draaiboek en checklijst. Ik heb die zelf ook. Menigeen zal wel denken dat ik in de organisatie zit, maar dat is niet zo. Althans niet officiëel. Ik verricht wat hand- en spandiensten, en daarmee houdt het op. Zie het als ondersteuning.
Maar ook ik vraag mij af, missen we niet iets.

Mis ik grootmeesters? Wel we hebben er dit jaar, zoals het er nu uitziet, één. De afgelopen dagen ben ik als een idioot mailtjes en andere berichtjes aan het spammen om er meer te krijgen. Helaas is het echter vaak hetzelfde liedje: te duur, geen tijd, past niet in de wedstrijdplanning, etc. Maar ook het feit dat Brunssum niet in de World Cup cyclus zit telt mee Juist daar zijn kwalificatienormen te verdienen voor lucratieve Chinese toernooien, en wellicht nog meer redenen.

Mis ik deelnemers? Ja natuurlijk. Er is geen groep uit Westerhaar en omgeving. Ook niemand uit de regio Wapenveld, maar daarvoor heeft Rienk zich al geëxcuseerd.
Ik mis ook Limburgers, het zijn er dit jaar amper tien, ik geloof nu elf. Dat is ongeveer de helft van het gebruikelijke aantal. Waarom? Geen idee. Behalve dammen en organisatiehulpje heb ik ook een full-time baan, ben ik voorzitter van de PLDB, secretaris van CEMA/De Vaste Zet, voetbal ik zelf en volg ik ook nog Fortuna op de voet (en meer dan dat). Maar Brunssum heeft voor mij altijd dat ene plekje, daarvoor moet alles wijken.

Wat mis ik het meest? Valère.
Waarschijnlijk heeft u het al vernomen. Amper drie maanden geleden overleed één van mijn helden. Valère Hermans was vaste gast in Brunssum, en staat op de ranglijst allertijden op een podiumplek. Menigeen herinnert zich nog het spectaculaire duel met Anton van Berkel, waarin Valère een stunt verzuimde. Maar ik heb ook zelden iemand zo gelukkig gezien als wanneer het wél lukte, zoals bijvoorbeeld tegen de toch niet matige spelers als Theo Schippers en Pierre Lacroix.
Het ging ook wel eens mis, en dan was Valère niet te genieten, zou hij dezelfde avond nog stoppen met dammen, en op zulke momenten moest de wereld met hem te doen hebben.
Brunssum is mede door het verlies van Valère toch niet meer helemaal hetzelfde voor mij. Valère is zo’n man, die je als jeugdspeler als één van de eerste mensen leert kennen, waar je altijd mee optrekt, en die je altijd een steun in de rug geeft.

Valère, vriend, ik ga deze jaargang enorm mijn best doen. Speciaal voor jou.