Spelen of organisatie wat is leuker?

Lang voordat een toernooi als Brunssum van start gaat is de organisatie al actief. Brunssum is een toernooi waarin de organisatie alles vooral zelf doet. Dat gaat van inrichting van de zaal tot de inkoop van drank. Van horeca bediening tot toilet reiniging om maar wat leuke klusjes te bedenken. Dan kom je er als toernooi directeur in Brunssum nog genadig vanaf.
Eigenlijk een luizenbaantje dus als je ziet wat voor een werk de familie Kole heeft in het voortraject en ook gedurende het toernooi. Maar het is dan ook een toernooi familie die zijn weerga niet kent. Dan is het 7 augustus en de spelers stromen de prachtige speelzaal in Brunssum binnen. Het openingwoord en de eerste zet met de wethouder en dan vooral taken in het administratie en pr vlak. Partijen verwerken, de pers van informatie voorzien hier en daar probleempjes oplossen en zoals nu een column schrijven. Daar een leuke opening, een clubgenoot die zich snel heeft laten opknopen. Een stand vol zetjes, kortom het gaat om dammen en dan is toekijken soms best leuk maar ook kriebelt het dan, meespelen dat wil je als dammer.
Voordeel van niet spelen is dat je redelijk van bovenaf naar partijen kunt kijken en zo zie je veel en geniet je volop ook als je zelf niet kunt spelen. De vraag van enkele deelnemers “vind je het niet jammer dat je zelf niet kunt spelen” kan ik dus met nee beantwoorden. Natuurlijk dam ik vooral heel graag, en eerlijk dat is ook het leukst. Maar soms moet er gewerkt worden om een toernooi als Brunssum mogelijk te maken en dat is ook heel leuk.
De laatste fase van de eerste ronde nog even onder de loep nemen. Tom Henriquez heeft een heel dure dam genomen, of het moest weet ik niet maar clubgenoot en tegenstander Clemens Crucius wist wel raad met het overblijvende standje, klasse hoe de afwerking van Clemens twee punten opleverde. Even daarvoor heeft de jonge Ivar Jansen tegen naamgenoot Stefan een dam tegen gekregen, Ivar weet echter in tijdnood te bewijzen dat de overblijvende stand beter is voor hem. Een beetje zenuwachtig dat wel maar uiteindelijk behoorlijk zorgvuldig werkt hij af naar remise. De langste partij van de dag is die tussen Igor Tsjartoriiski en Steven Wijker de kampioen van 2008. Werkelijk genieten en de schoonheid van dammen ten top. Steven maakt remise met twee schijven achterstand. Niks plusremise of wat voor onzin ook. De meerderheid slaagt ondanks felle strijd er niet in te winnen, of de minderheid partij weet zijn vege lijf te redden. Secuur spel , en twee keer drie uur dammen resulteren in een puntendeling, 1 – 1 geweldig en verdiend. Klasse en voor mij in elk geval de partij van de dag, en een voorbeeld van hoe dam gespeeld moet worden.
Over spelregels, dam varianten en wat al niet meer kom ik in een volgende collumn wel terug, nu weer genieten want de tweede ronde staat op het punt van beginnen, dus de toernooidirecteur mag weer een woordje doen en dat is vandaag extra leuk. Ik mag jonge dammers (Jitse Slump en Martijn van IJzendoorn)in de aandacht zetten die gisteren in Bijlen sneldamtitels op het EK behaalden, prachtig toch organisator zijn.